o Wrocławiu

o Wrocławiu Wrocław leży w południowo – zachodniej Polsce, nad rzeką Odrą i czterema jej dopływami.

 

 Jest miastem na prawach powiatu, znajduje się w nim siedziba władz powiatu i województwa dolnośląskiego. Jego powierzchnia wynosi 293 km², co daje piąte miejsce w Polsce. Natomiast liczba ludności według danych GUS z roku 2012 to 631 188 osób zameldowanych na pobyt stały, co klasyfikuje Wrocław na czwartym miejscu w Polsce.

  Herb Wrocławia jest w kształcie tarczy, podzielony w krzyż na cztery pola. W środku znajduje się misa na której leży głowa świętego Jana Chrzciciela skierowana skośnie w prawo. W prawym górnym rogu widnieje ukoronowany Lew Czeski, symbol dawnej przynależności do korony czeskiej. W lewym górnym rogu orzeł śląski, w prawym dolnym rogu litera W od łacińskiej nazwy miast Wratislavia. Natomiast w lewym dolnym rogu osadzona na złotej koronie jest głowa świętego Jana Ewangelisty patrona kaplicy na ratuszu.

 

   Historia Wrocławia jest bardzo skomplikowana i związana jako stolica z Dolnym Śląskiem. Założycielami grodu na terenach dzisiejszego miasta byli Czesi im najprawdopodobniej zawdzięczamy nazwę miasta, pochodzi ona od imienia księcia Wratysława I. Czesi władali miastem do X wieku, następnie wraz z całym Śląskiem miasto zostało wcielone do państwa pierwszego władcy Polski Mieszka I. Do połowy XIV w. Wrocław należał do Polski, w wyniku porozumienia króla Kazimierza Wielkiego z cesarzem Karolem IV Luksemburskim ponownie przeszedł pod panowanie korony czeskiej. Wtedy miasto zaczęto określać mianem perły w koronie św. Wacława, z tego względu, że po Pradze było drugim co do wielkości miastem królestwa czeskiego.

    Czesi sprawowali władzę do 1526 r

Czesi sprawowali władzę do 1526 r. po nich władzę przejęli austriaccy Habsburgowie. Ich rządy trwały dwa stulecia a czas pokoju i dobrobytu w tym okresie sprawił że dla Wrocławia zapanował złoty okres. Przez kolejne dwa wieki miasto oraz niemal cały Śląsk przeszedł pod panowanie Prus. Swojego czasu obok Berlina i Królewca pełnił rolę trzeciej oficjalnej rezydencji królewskiej.

W 1870 roku   

W 1870 roku za sprawą zjednoczenia Niemiec ranga miasta zmalała, niemniej jednak do zakończenie II wojny światowej Wrocław był największą metropolią na wschód od Berlina. XIX wiek był okresem intensywnej rozbudowy, metropolia stała się dużym ośrodkiem przemysłowym. Podczas II wojny światowej która przyniosła wiele niepowetowanych strat i zniszczeń na dotąd niespotykaną skalę, mocą postanowień alianckich Niemców zmuszono do opuszczenia Wrocławia. Rozpoczęto exodus Polaków z dawnych kresów wschodnich na Zachód, była to największa znana do dzisiaj operacja tego typu w Europie. Przez długie lata nowi mieszkańcy metropolii obawiali się że mogą zostać ponownie wysiedleni co spowodowało ,że proces adaptacji był znaczenie przedłużony. Miało to wpływ na podejście do odbudowy zniszczonej Festung Breslau czyli twierdzy wrocławskiej.

  Jednak po upływie kilkudziesięciu lat gdy nowi mieszkańcy przekonali się do Wrocławia miasto zaczęło się prężnie rozwijać pod względem gospodarczym, finansowym, oraz w dziedzinie elektroniki i nowych technologii. Wpływy Niemiec, Prus, Polski, Czech, Austrii, a także wojen pomiędzy tymi państwami, pozostawił zmiany w architekturze, historia wywiera wpływ do dzisiaj na mieszkańcach Wrocławia.